نور بتفوق وبتبصله شويه...

عبدالرحمن بيتوتر...هى مالها دى ...مالك يانورى...

نور ببراءه لا انا زعلانه منك ...

عبدالرحمن بهدوء صلاه النبى احسن..حاسس ببشاره مش كويسه... انتى عندك كمان سنه يانورى..

نور ببراءه نورى انا نورك ....

عبدالرحمن حط ايده على وشه لا كداا كتير رجعت تانى...

بس فجاه نور بتتعصب ...انا نور ....بقيت نور من اليوم اللى سيبتنى اتعذب ...

عبدالرحمن باستغراب انا مش فاهم حاجه ....

نور بعصبيه مش فاهم اى ....ان انا اتجوزت اخوك انك قولتلى اسف...وكملى حياتك من غيرى...

عبدالرحمن اكتشف انها فاقت وبقت كويسه ..فاهنااتعصب وقام ...مسكهاا من ايديها جامد وقفها قصاده ...كويس انك افتكرتى...وحتى لو قولتلك شوفى حياتك ...ملقتيش غير اخويا ...رودى عليا...ليييه زين...

نور حطت ايديها على ودنها متجبش سيرته على لسانك...

عبدالرحمن بعصبيه اكبر لانه افتكر انها حبيته... حبتيه بالسرعه دى....لا وهو كمان حبك ونسى اخوه...انتو الاتنين خدعتونى...وهو مبقاش موجود احاسبه....فالحساب معاكى انتى...

نور زقته بعصبيه لا انتا بتحلم انا اصلا هطلق منك...

عبدالرحمن بعصبيه مسكها من وشها بايده ....من النهارده انا بس اللى اقرر...والا والله العظيم يانورين هتشوفى تصرف مش هيعجبك...وزقها لورا لدرجه انها كانت هتقع..

نور بصتله بصدمه..عبد الرحمن....

عبدالرحمن للحظه كان هيضعف...بس افتكر انها من سنه بس كانت مع اخوه ....فاتعصب اكتر مسمعتش وعالى صوته فاهمه....

نور بخضه رجعت لورا ..وبهمس مسموع سامعه سامعه...

ورجع صوت فى دماغها يتكرر....الاسم داا مسمعوش على لسانك ...انا هندمك ...هتندمى..

نور عيطت بصوت...وهى بتكرر كلمه واحده لا لا وبضعف عبدالرحمن...

عبدالرحمن كان نفسه يجرى يخدها فى حضنه بس حاسس ان مش من حقه...حاسس انو خسر الحق داا من لما اتجوزت اخوه....حاسس بغضب وغيره..احساس ميتوصفش.... فابصلها بضعف وجرى على بره...

ونور عيطت اكتر ...

خديجه بتبص لعائشه بغيظ هو فى حاجه والا اى..

معتز بهدوء لا ياام معاذ مفيش...ممكن انتى بس تنادى معاذ..

خديجه بعصبيه ام معاذ فى عينك ...انا اسمى خديجه...ياابو معاذ

معتز بابتسامه بيحاول يخفيها...طب لو سمحتى يامدام خديجه...نادى معاذ...

خديجه بعصبيه....انا هاجى معاكم...

معتز ضحك جامد....تيجى فين هو مولد النهارده يومى...انتى نسيتى والا اى...

خديجه باحراج لا بس هو انا لازم اجى علشان هو تعبان النهارده وهكون معاه...

معتز بهدوء بس مينفعش يامدام خديجه انا رايح مشوار مهم واحتمال اتأخر فيه..

خديجه بسرعه هروح معاك..

معتز بصلها بصدمه لاول مره من وقت طويل عيونهم تتلاقى... لدرجه انهم نسيوا انهم مينفعش يبصوا لبعض كداا ....كان معتز بيبوصلها بشوق فى عيونها...قى الوقت دا كان نفسوا يقرب منها ويرفع النقاب ويبص لوشها اللى وحشه...

بس فاقوا على حمحمه عائشه...اللى خلت خديجه تنكسف ...وتلوم نفسها ...هو مبقاش من حقاها دلوقت..واتنهدت بحزن ولفت تمشى...

معتز نادى عليها بهدوء لما حس انها زعلت...

هو انتى مممن تقولى للجماعه وتيجى عادى...

خديجه بصتله بحب بجد...

معتز بابتسامه بجد...فخديجه بصت بانتصار لعائشه ومشيتى بسرعه تنادى لمعاذ وتلبس....وسط استغراب عائشه اللى معلقتش على اللى حصل ...

نور كانت قاعده على الارض بتعيط...فدخلت خديجه بفرحه عليها....بس بتتصدم من شكلها...نور مالك...

نور بتبصلها بدموع خديجه...

بتحكيلها نور اللى حصل بس مش بالتفصيل ...وانها رجعت كويسه تانى ..فخديجه بتخدها فى حضنها وبتقولها ان زين مات ...ابدئى مع عبدالرحمن من جديد....ارجعى نورى الطفله ....جننيه زاى زمان ....

نور بتتجسد الفكره فى مخها على انها تربيه مش اكتر ...

اما خديجه فابتجى لنور علشان تاخد خمار ودرس ملونين لانها معندهاش وكانت بتلبس اسود وبس...

وبتلبش خديجه درس  واسع بطريقه لطيفه وخمار ونقاب ...بتكون جميله وبتلبس معاذ سلوبته جينز ...

معتز بيبصلها بصدمه...اول مره يشوفها لابسه الوان...حتى لما كانت معاه فى الشقه كانت بتلبس الاسود بردوو...حاول ميركزش معاها...وابتدا يندم انه وافق انها تروح معاهم...

عبدالرحمن بيرجع بيلاقى نور نايمه على الارض...بيتخض ويجرى عليها....

نورى مالك ...

نور ببراءه مالى انا نايمه..

عبدالرحمن بيتنهد طب قومى معايا نام على السرير...

نور بنوم لا سيبنى انام هنا....

عبدالرحمن بيهزها براحه طب تعالى بس قومى..

نور بتتعصب قولتلك مش عايزه يازين..

عبدالرحمن بيتعصب ويضغط على ايدها جامد....قومى...

نور بتتخض وتقوم...ننعم...

عبدالرحمن بعصبيه لو سمعت الاسم دا على لسانك تانى هتشوفى تصرف منى مش هيعجبك سامعه...

نور كانت لسه هتتعصب...بس افتكرت كلام خديجه...فابتقلب عينيها ببراءه ...حاضر ..انا اسفه...

عبدالرحمن بتوتر طب يلا نامى على السرير وبعد كداا ممنوع تنامى على الارض

نور قربت منه بخبث طب وانتا يابودى هتنام فين ....

عبدالرحمن قرب منها جنبك طبعا ياروحى...

نور اتوترت وبعدت طب انا هنام...

عبدالرحمن مسكها من درعها وبص لوشها وقرب من انفسها...لا انتا النهارده مش هتنامى ...انا هرد روحى...هتكونى ملكى ...هضبع ملكيتى عليكى....

نور بصتله بصدمه وووو

معتز طول الطريق وهو بيحاول

 ميبصلهاش...لحد لما وصلو بيت قديم بس شكله جميل 

نزلوا ودخلو لراجل كبير فى السن يبان عليه الطيبه...

ورحب بيهم جداا واتعرف على خديجه الى جبته جداا...

بس خديجه كانت حاسه انها مش مرتاحه لحد لما دخل زياد اخو عائشه...

خديجه بصتله بصدمه..وزياد سلم على معتز ومعاذ وباس ايد والده..

وبالصدفه وهو بيدور على عائشه عينه وقعدت على خديجه وهى متوتره..

زياد وفضل واقف متنح شويه...لاحظ معتز داا اللى حس بالغيره...

وزياد همس بهمس وصل لخديجه ومعتز....ديجا..

خديجه اتوترت وقامت واقفت...ومعتز وقف بغيره وغضب ...فى حاجه يازياد

زياد بحزن...لا مفيش ..

خديجه اتكلمت بهمس...انا عايزه امشى ...

معتز مسك ايديها ولكنها اتخضت وبعدت ايديه عنها...معتز..

معتز باسف معلش مكنش قصدى اتفضلى خدى اياد وحصلينى...

خديجه بتحرك دماغها وبتمشى...وزياد بيروح وراها..

زياد بهدوء انتى مالك خايفه منى كدا ليه ...والا ندمانه..

خديجه بتوتر وهو انتا تعرفنى..

زياد بعصبيه...متختبريش صبرى كتير...ياديجا....والا اقولك يمدام خديجه..

خديجه بهدوء لوسمحت ميصحش الكلام داا وبتلف تمشى لكنه لسه بيحاول يمسك ايديها... ووو

نور بصدمه ...عبدالرحمن انتا مش هتعمل كداا صح

عبدالرحمن بيلف ايديها وره ضهرها لا هعمل ....واكتر من كداا كمان...

بتحاول نور انها تفلت منه...لكن ايديها بتوجعها اكتر...وعبدالرحمن بيكون بيقرب منها بغضب ...لكن نور بتصرخ بوجع...فابيسيب ايديها ....نور بتستغل خوفه عليها وبتطلع تجرى على بره...

عبدالرحمن بيجرى وراها بعصبيه..ووو

زياد كان لسه هيمسك ايدها جيه معتز وضربه بالبوكس...اتخضت خديجه ..وزياد اتعصب وجيه يقرب منه لقى خديجه بتسرخ فبعد عنه...فدا عصب معتز اكتر وقرب منه دى مراتى فاهم واياك تقرب تانى منها...

زياد بتعصب ويسيبه ويمشى وهو بيبص لخديجه...

معتز بيمسكها غصب عنها ويركبها هى ومعاذ العربيه... 

انا سكتت كتير لكن انتى مراتى فاهمه...ومن النهارده هتيجى على البيت بتاعنا..

خديجه بصتله بصدمه مراتك ازاى..انتا طلقتنى..

معتز بعصبيه اكبر شكلك نسيتى ان ممكن اردك عادى فاى وقت...

قبل ماخديجه بترد كان معتز وقف بالعربيه وشال معاذ اللى كان نام ودخل البيت ...وخديجه دخلت وراهم بتجرى...

معتز حطه على السرير براحه...وقرب منها شدها بعد مقفل الباب عليه..

فتكلمت خديجه بعصبيه...انتا متقدرش تجبرنى اعيش معاك..

معتز قرب منها بهدوء وفك النقاب اللى وقع وشاف وشها....معتز انسحر لانه اول مره يسوفها حطه مكياج...بصو لبعض بحب ومعتز باسها من شفايفها بحب... بس خاف تكون مجبوره فابعد لكن خديجه مسكته وهى لسه مغمضه عنيها....معتز وهو بينهج...انتى مش واعيك دلوقت..لكن خديجه بتحضنه بحب....

معتز بيقرب منها متأكده ...

بتهز خديجه دماغها ...فابيقرب منها ويشيلها ووو هنا تسكت شهرزاد ...

عبدالرحمن بعصبيه بيمسكها ...لكن نور ببراءه صرخت...بودى خلاص...

عبدالرحمن بيكتم بوقها...خلاص هتفضحينا..وبيشيلها 

بس بيتجمع الاب والام على الصوت

سليمان بحده عبدالرحمن سيبها..

عبدالرحمن بينزلها بعصبيه  كويس ان الكل متجمع انا عايز اعرف كل حاجه    زين مات زين واتجوزوا ازاى  

سليمان بيبص لنور...اظن يابنتى ان ان الاوان اننا نعرف كل حاجه...  

نور بتبصلهم وتسكت  

فعبدالرحمن بيمسكها من كتفها بعصبيه اتكلمى  

نور بتزقه بعصبيه انتا السبب  انتاااا وبس..

عارف عبدالرحمن انا بكرهك وبكره نفسى وبكره كل حاجه...

عبدالرحمن بيتعصب وبيضربها بالقلم وووو