فى صباح اليوم التالى…

رقية بتفتح عينها لقت بدر نايم جمبها كتمت بقها وعرفت انها نامت فى اوضتو اتسحبت من جنبو بالراحه وقامت اخدت شنطتها ولسه هتخرج قاطعها صوتو من وراها

بدر بحده: انتِ بتعملى ايه هنا

رقية بتوتر: م.. مش بعمل حاجه

بدر بتبريقه: أمال دخلتى اوضتى ليه أكيد سرقتى حاجه طبعاً ما انتِ قولتى القصر كبير أكيد مش هيلاحظ حاجه لو سرقت

رقية بصدمه: حضرتك بتقول ايه أنا مستحيل أعمل كده

بدر بحده: خلاص هتأكد أنا بنفسي

قرب من رقية وشد شنطتها وطلع كُل حاجه فيها

بدر بسخريه: لا كويس مسرقتيش حاجه يلا خُدي حاجاتك من هنا وبراا أوضتى وسابها ودخل الحمام

رقية بصت له بدموع ولمت حاجاتها ونزلت تحت

رقية: يااربى طب أنا اقعد فين الوقتى

أنتِ رقية صح

بصيت لمصدر الصوت ولقيتها ست كبيرة فى السن وملامحها طيبه

رقية: ايوه أنا

الست بطيبة: أنا سعاد بشتغل هنا بس انا مسئوله عن الاكل وتنضيف جناح بدر بيه

رقية بإستغراب: بس أنا مش شوفتك امبارح وبعدين حضرتك عرفتى اسمى منين

سعاد بإبتسامة: أصل بدر بيه اتصل بيا وقالى إن فى مُربيه جديدة لكاميليا هانم جايه وقالى أحضر ليكِ اوضتك وأنا عملت كده بس كاميليا هانم أصرت انى العب معاها وانا اتلهيت ومش شوفتك معلش يابنتى

رقية ابتسمت: لا عادى ولا يهمك بس هى كاميليا وحيده

سعاد بحُزن: ايوه أصل والدتها ليلى هانم خلفتها وهى ماتت بسبب حادثه حصلت ليها و لبدر بيه

رقية بفضول: حادثة.. حادثة ايه

سعاد بتنهيده: لا دى حكايه طويله تعالي ساعدينى فى المطبخ وأحكيهالك

رقية بإبتسامة: ماشي يلا بينا

داخل المطبخ

رقية: هااا يا داده سعاد حصل ايه

سعاد:انا معرفش الحكايه بالتفصيل كُل اللى اعرفو إن بدر بيه خرج فى يوم وهي كانت معاه للدكتور عشان يطمنو على صحه الطفل وكده بعدين بفتره طويله جالنا خبر إن بدر بيه فى المستشفى أول ما روحت لقيت بدر كان واقف بس فى شويه كدمات فى وشو لما سألتو قالى العربيه اتقلبت بينا قعدنا مستنين الدكتور عشان يقول حاله ليلى هانم ازاى وخرج الدكتور والممرضه شايله طفله والدكتور بيقول البقاء لله فى المدام ومن ساعتها كُل حاجه اتغيرت

رقية بحُزن عليه: ربنا يرحمها ويصبرو بس القصر كئيب اوى مينفعش طفله تقعد فى الجو دا

سعاد: القصر دا كان قبل موت ليلى هانم كان بيضحك لوحدو الكُل فرحان بدر بيه كان بيهزر مع الكُل بس دلوقتى مش بيكلم حد وبيس”كر كتير وبطل يصلي اتغير اوى

_سمعو صوت طفولى من وراهم وكانت كاميليا

كاميليا بطفوله:داده سعاد خلصتى الفطار عشان اروح الحضانه

سعاد بإبتسامة: ايوه يا حبيبه داده سعاده خلصت بس مستنيه بدر بيه ينزل

كاميليا كانت بتبص لرقيه بإستغراب

سعاد بإبتسامة: تعرفى مين دى

كاميليا بتهز راسها بمعنى لا

سعاد: دى اسمها رقية المُربيه الجديده بتاعتك

كاميليا بإعجاب طفولى: وااو انتِ حلوه اووى

رقية وهى بتشيلها وبتبوس خدها: انتِ أحلى

كاميليا بغضب طفولى: بس يارب مش تطلعى وحشه زيهم وتضربينى

رقية بإستغراب: مين هما اللي بيضربوكى

كاميليا بطفوله: اللى بابى كان بيجيبهم قبلك كانو وحشين اوى ومش بحبهم وبابى لما عرف كدا طردهم

رقيه وهى بتحضنها: لا أنا مش زيهم أنا هبقى حلوه معاكِ اوى اتفقنا

كاميليا بفرحه طفوليه: اتفقنا

كُل دا كان قدام عين بدر

بدر: كاميليا

كاميليا بفرحه: بابي

رقية بصت لبدر ونزلت كاميليا من ايدها وكاميليا دخلت فى حضنو

بدر: حبيبه بابى انتِ

كاميليا: أنا بحبك اوى يا بابى عارف ليه

بدر: ليه ياروح بابى

كاميليا وهى بتشاور علي رقية: عشان انتِ جبت رقية يا بابى أنا حبيتها أوى

بدر وهو بيبص لرقية: المهم راحتك يا حبيبه بابى

سعاد: احضرلك الفطار يا بدر بيه

بدر وهو بيشيل رقية: ياريت يا داده أنا هستنى برا

سعاد: تمام يا بدر بيه

تسريع الاحداث

حضرو الفطار وسعاد مشيت ورقية كانت هتمشي بس صوت كاميليا وقفها

كاميليا: رقية انتِ رايحه فين افطرى معانا

رقية: لا أنا هفطر مع داده سعاد

كاميليا: لا خليكِ افطرى معايا أنا وبابى ممكن يا بابى تقولها تفطر

بدر: افطرى طالما كاميليا حبت وجودك جمبها

رقيه قعدت بتوتر وهى ماسكه المعلقه بس بتاكل خفيف

بدر وهو بيبوس كاميليا: يلا يا حبيبه بابى عشان اوصلك وبعدين أروح الشركه

كاميليا وهى بتلبس الشنطه: يلا يا بابى باى يا رقية

رقية: بااى هستناكِ عشان نخلص الواجب ونلعب مع بعض

كاميليا بفرحه: اتفقنا

بدر اخد كاميليا ومشيو

سعاد ابتسمت: واضح ان كاميليا هانم حبتك اوى

رقيه بابتسامة: ليه يعني

سعاد: اصلها اول مره تتعلق بمُربيه كده دايمًا مكنتش بتحبهم

رقية كانت هتتكلم بس تليفونها رن

رقية بحترام لسعاد: دى والدتى بعد ازنك هروح اكلمها

سعاد: اتفضلى يابنتى

رقية مشيت وفتحت على والدتها

رقية: ايوه يا منال

منال بضحك: يابت احترمينى شويه أنا امك

رقية بضحك: خلاص ولا تزعلى يا ماما

منال: المهم انتِ عامله ايه دلوقتي

رقية: الحمدلله بخير بقولك يا ماما أنا اشتغلت

منال: اشتغلتى… اشتغلتى ليه احنا قصرنا فى حاجه

رقية: لا يا ماما مش حكايه قصرتو بس أنا حابه اشتغل يعنى

منال: واشتغلتى عند مين اوعى يكون راجل

رقية بكذب: لا.. لا طبعاً يا ماما دى ست كبيرة فى السن أنا المُربيه بتاعه بنت بنتها اصل بنتها ماتت والست مش هتقدر تربى البنت الصغيره لوحدها يعنى

منال بتأثر: ربنا يرحمها طب فين ابوها

رقية بكذب: ما ابوها وامها ماتو فى حادثه

منال: ربنا يصبرها المهم يعنى انتِ عايشه معاها فى البيت

رقية: ايوه يا ماما

منال: طب خلى بالك من نفسك سلام

رقية: سلام

رقية قفلت مع امها وهى زعلانه عشان كذبت بس هى لازم تشتغل عشان تدفع فلوس يوسف قاطع تفكيرها لما نهال صاحبتها رنت

رقية: الو يا نهال

نهال: مال صوتك فى ايه

رقية حكت لنهال اللي حصل

نهال: مكنش ينفع تكذبى عليها

رقية: أنا عارفه انى غلطت بس هى كانت هترفض شغلى دا وانا عايز ادفع الفلوس ليوسف عشان مش يتكلم تانى المهم لو ماما كلمتك هتقوليها نفس اللى قولتهولك تمام

نهال: تمام متخفيش المهم هتروحى بكرا الكُليه

رقية: مش عارفه لما يرجع بليل أنا هتكلك معاه

نهال: تمام يلا سلام

رقية: سلام

عند بدر راح المقابر لمراتو

بدر وهو لابس نظاره شمس: وحشتينى يا ليلى وحشتيني اوى يا حببتى امبارح حسيت بيكِ حسيتك نايمه جمبى تعرفى ان كاميليا عندها خمس سنين الوقتى أنا عارف انى عمرى ما جبتها تزورك بس وعد هجبهالك فى يوم سلام يا حببتى

بدر حط الورد على القبر بتاعها ومشي

بليل

رقية خلصت الواجب مع كاميليا وحكت ليها حدوته

رقية: توتا توتا خلصت الحدوته حلوه ولا ملتوته

كاميليا بفرحه: حلوه

رقية: يلا تصبحى علي خير بقا هروح انام أنا

كاميليا بنوم: وانتِ من أهل الخير

رقيه قفلت النور ونزلت عشان تروح لاوضتها اللي سعاد حطت فيها شنطها بس سمعت صوت فى المكتب خافت ليكون حرامى فتحت الباب بالراحه ودخلت

وشافت شخص

رقية بخوف: مين هنا

الشخص بيقرب منها وهى بترجع لورا لحد ما خبطت فى الحيطه وهو حاوطها بإيده

هو بهمس: يعنى معقول مش عارفه أنا مين

رقية: بدر بيه أنا مكنتش اعرف ان حضرتك هنا والله

بدر قرب أكتر منها وفتح النور اللى وراها

بدر وهو ما زال على وضعو: ايه اللي دخلك هنا

رقية: والله أنا كُنت فاكره ان فى حرامى فى المكتب

بدر: ومخفتيش ان الحرامى يعملك حاجه

رقية: لا ما أنا كُنت هصرخ

بدر وهو بيقرب منها: كاميليا انتِ وحشتينى اوى يا حببتى

رقيه بإستغراب: بدر بيه أنا رقية مش كاميليا هانم

بدر قرب أكتر وووووو…….