بيلاقى امه قدامه والدموع مغرقه وشها

بيتصدم ادهم من منظرها بشده

ادهم بصدمه: ايه ده في

بتقاطعه امه لما بتمسك ايده وبتيجى تبوسها

بيسحب ادهم ايديه منها بسرعه بصدمه اكبر

مامت ادهم بدموع وانكسار: متسبنيش ي ابنى مش هقدر اعيش من غيرك كنت خايفه اجى والقاك سافرت كنت موت وراك بص متمشيش والنبى المحك بس بس متمشيش

بيبصلها ادهم بحزن كبير وهوا شايف امه قدامه بتترجاه بالطريقه المنكسره دى

بيتصدم لما بيلاقى حد بيمسك ايد امه ويبوسها

لحظه ده حور! 

حور باحترام كبير: مش هنمشى ي طنط وادهم مش زعلان منك اصلا بس ده وقت ديقه ومكناش هنسافر اصلا بس متزعليش كده ده غلط ع صحتك

(مامت ادهم عندها السكر) 

مامت ادهم بدموع اشد: متزعليش منى والنبى ي بنتى ده ولله تصرفاتى كده عشان افتكرت انك خدتى منى ادهم وبقى يحبك اكتر منى 

ادهم ده روحى ابنى واخويا وابويا وكل حاجه ليه من بعد ما ابوه مات وانا مش معايه غير فيروز وادهم بس متخيلتش ف يوم ان ممكن حد فيهم يبعد عنى منهم

بتدمع حور من الكلام ده وبتسكت

اما عن ادهم ف بيكون واقف والدنيا بتلف بيه ازاى مكنش حاسس انها بتحبه للدرجه او انها عملت كده من انها بعدت عنه! 

ادهم بهدوء: انا مش هسافر ي ماما كل الحصل انها زى ماقالت حور كانت لحظه ديق وبعدين انا مستحيل حد ياخدنى منك ي ماما سواء حور او غيرها انتى عندى غير اي حد

مامت ادهم بعد ماهديت: حصل خير 

بتبص لحور وبتكمل كلام: وانتى ي حور انا من هنا ورايح امك وحاولى تنسى اي حاجه عملتها معاكى زمان واذا كان ع اهلك انا هرن عليهم بنفسى او اخليكى تجبيهم واعتزرلهم بنفسى لان العملته ف حقك كتير ي بنتى وانتى بنت اصول ولله واستحملتى مع ادهم وحده غيرك كانت سابته